Τα θαυμαστά θαύματα του Θεού (στη ζωή μας)

Τα θαυμαστά θαύματα του Θεού (στη ζωή μας)

Tα θαυμαστά θαύματα του Θεού. …Δεν σταματάμε να δοξολογούμε τον Κύριο για το δώρο Του! Την ουσία που έδωσε στις πρώην κενές ζωές μας και την αγάπη που μας έδειξε! Ουδέποτε μην χάνετε την πίστη σας! Η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια. Ο Θεός μας αποκαλύπτεται συνέχεια με διάφορους τρόπους…
Τα θαυμαστά θαύματα του Θεού

Της Θεοδώρας Δ.

Το Αγιορείτικο Θυμίαμα είναι αυθεντικό μοναστηριακό προϊόν. Φτιάχνεται με προσωπική φροντίδα & προσευχή από κελλιώτες μοναχούς.
Αγοράστε το μοναδικό Αγιορείτικο Μοσχοθυμίαμα εδώ.

Φυσικός και πνευματικός αγώνας κατά της Λευχαιμίας και τα Θαύματα που ΖΗΣΑΜΕ

Τον Σεπτέμβριο του 2017 έκανε εισαγωγή για να ξεκινήσει ο πρώτος κύκλος χημειοθεραπειών. Οξεία Λεμφοβλαστική Λευχαιμία είπαν και μάλιστα ιδιαίτερα επιθετική. Μια υποκατηγορία άγνωστη για όλη την ιατρική επιστήμη. Όλα τα σχήματα θεραπειών χορηγούνταν πειραματικά, όμως Δόξα τον Κύριο είχαν αποτέλεσμα. Ο Θεός βρήκε τρόπο να μας φέρει κοντά του. Όλους. Μικρούς – μεγάλους. Ξεκίνησαν κάποιες προσευχές, και στις εξόδους επισκεπτόμασταν τον Άγιο Ραφαήλ στο μοναστήρι του στο Σούλι του Μαραθώνα. Σε κάποια από τις επισκέψεις μας εκεί μας πλησίασε μια γυναίκα και μας εξιστόρησε το δικό της το θαύμα από τον Άγιο Ραφαήλ τον οποίο δεν γνώριζε καθόλου μέχρι να την σώσει από την ίδια ασθένεια. Οι συγκινήσεις που ήρθαν στην ζωή μας με τον ερχομό της ασθένειας είναι αμέτρητες! Μέχρι πριν το γεγονός οι ζωές μας ήταν κενές. Ξενοιασιά και διασκέδαση χωρίς Θεό. Είμαστε νέοι.

Τα σχήματα ολοκληρώθηκαν με επιτυχία και τον Αύγουστο του 2018 θα μπαίναμε για μεταμόσχευση μυελού των οστών με δότη την αδερφή του. Στο μεταξύ όμως, τον Ιούνιο του 2018, λίγους μήνες πριν την μεταμόσχευση μπλέξαμε, τελικά ευχάριστα, σε ένα περίεργο τρακάρισμα ενώ ήμασταν σημειωτών κινούμενοι. Ένα βανάκι από πίσω χτύπησε με ανεξήγητο τρόπο 2 αυτοκίνητα. Εμάς και ακόμη ένα στο οποίο μετέβαιναν 3 άνθρωποι που όπως μάθαμε στην συνέχεια πήγαιναν να επισκεφθούν τον Άγιο Πορφύριο στην Μαλακάσα.

Η οδηγός ρώτησε το παλικάρι μου (νυν άνδρας μου) αν δουλεύει και εκείνος της εξήγησε το πρόβλημα υγείας του και μας πρότεινε να πάμε να επισκεφτούμε άμεσα τον Άγιο, δίνοντας μας μια εικονίτσα του. Η κα. αυτή (υπήρξε πνευματικοπαίδι του Αγίου Πορφυρίου) μας στήριξε πολύ σε ότι περάσαμε και είναι τώρα πολύ καλή μας φίλη!

Ο παππούλης μας με αυτό τον τρόπο ήρθε και μας βρήκε για να μας βοηθήσει στον αγώνα που δεν ξέραμε πως είχαμε μπροστά μας.
Ήρθε η ώρα της μεταμόσχευσης. Οι προσευχές μας ήταν συνεχείς.

Κάθε βράδυ του έβαζα αγιασμένο λαδάκι και λέγαμε την προσευχή του Αγίου Λουκά του Ιατρού και άλλες. Είχαμε φτιάξει εικονοστάσι στο δωμάτιο του νοσοκομείου που του έδινε δύναμη.
Διαβάστε Επίσης

Εικονίτσες Αγίων από διάφορα μέρη της Ελλάδος που του έφερναν, κομποσκοίνια διαβασμένα, λαδάκια κλπ. Περιμέναμε πως και πώς να φτιάξει ανοσοποιητικό να βγεί.

Η Παναγία άκουγε το βράδυ έδινε το πρωί!!

Βγήκε από τον θάλαμο 2 μήνες μετά. Για όποιον δεν ξέρει ο θάλαμος είναι κλειστός, χωρίς ανοιχτά παράθυρα και ο ασθενής δεν βγαίνει μέχρι να του επιτρέψουν τα αιματολογικά του.

Μετά από μερικούς μήνες που μπορούσαμε κάπως να κυκλοφορήσουμε, πήγαμε να προσκυνήσουμε τον Άγιο Πορφύριο αλλά και τους Αγίους που είχαμε παρακαλέσει.

Μέναμε πλέον μαζί. Στο σπίτι μας φτιάξαμε εικονοστάσι και μάθαμε να ανάβουμε καντηλάκι και να θυμιάζουμε.

Όταν πια μπορέσαμε να βρεθούμε με κόσμο αρχίσαμε να εκκλησιαζόμαστε και να συμμετέχουμε στα μυστήρια.
Ο καλός Θεούλης βρήκε τρόπο να μας φέρει κοντά του.

Αργότερα επισκεφθήκαμε τον Ταξιάρχη Μιχαήλ και τον Άγιο Ραφαήλ στην Μυτιλήνη να ευχαριστήσουμε. Επίσης οι επισκέψεις μας στην μονή του Αγίου Πορφυρίου έγιναν τακτικές.

Έτσι σε μια από αυτές είχα μια θεία εμπειρία με την γερόντισσα του μοναστηριού που με έκανε να πιστέψω περισσότερο, να συγκινηθώ και να το κουβαλήσω εφόρου ζωής όμως για πνευματικούς λόγους δεν θα αναλύσω. Το μέλλον μας δεν ήταν όπως το περιμέναμε.

Τον Ιούλιο του 2019 αρραβωνιαστήκαμε με σκοπό την επόμενη χρονιά να παντρευτούμε. Δοξάζαμε τον Θεό, ή έτσι νομίζαμε και νιώθαμε ότι ξεχρεώσαμε.

Ήταν βαριά τα προηγούμενα χρόνια για 2 νέους, που μόλις ένιωσαν μια μικρή ασφάλεια άρχισαν να ξεχνούν. Εγώ δούλευα και τα απογεύματα προετοίμαζα τον φαντεζί γάμο μου. Αρχίσαμε και δειλά και καμιά εκδρομούλα.. Έλα όμως που ο Θεός είχε άλλα σχέδια και η καλή μου γερόντισσα το έβλεπε μπροστά μου.
Οκτώβριος 2019 Υποτροπή!

Χάθηκε η γη κάτω από τα πόδια μας! 14 μήνες μετά την μεταμόσχευση. Πολλαπλασιασμένη, πιο επιθετική νόσος!

Μεταμοσχευμένος και χιλιοταλαιπωρημένος και ξανά χημειοθεραπείες! Νομίζω περιττό να σας περιγράψω την κατάσταση όλων.

Την μια μέρα ετοιμάζω πάρτι γενεθλίων και την άλλη με πρησμένα μάτια κλείνω εισιτήρια για την Μυτιλήνη. Δεν είχαμε κανένα περιθώριο.

Τρέξαμε στον Αρχάγγελο Μιχαήλ και στα κοκκαλάκια του Αγίου Ραφαήλ. Πήραμε λάδι και αγιασμό και γυρίσαμε Αθήνα. Την επόμενη ξανά εισαγωγή στην αιματολογική. Ξεκινάει το 1ο σχήμα.

Οι προσευχές όλων ήταν μαζί του. Μοναχοί, κληρικοί, λαϊκοί, συγγενείς, φίλοι, γνωστοί, όλοι προσεύχονταν για εκείνον.

Το 1ο σχήμα δεν κατάφερε να το ολοκληρώσει. Δεν άντεχε ο οργανισμός του τις θεραπείες.

Τότε ήρθε για εμάς το τέλος του κόσμου. Μας κάλεσε η διευθύντρια της αιματολογικής να μας ανακοινώσει ότι δεν έχει καμία πιθανότητα να τα καταφέρει. Ότι δεν υπήρχε καμία ασφαλής επιλογή. Όλα θα είχαν σαν αποτέλεσμα την κατάληξη του. Μάλιστα τα λόγια που χρησιμοποίησε ήταν πολύ ωμά.

Ακόμα και να κατάφερνε εκ θαύματος είπε να φτάσει σε μια 2η μεταμόσχευση δεν θα τα κατάφερνε στην μεταμόσχευση, όμως και αυτό ήταν αδύνατον να συμβεί είπε.
Έπεσε μια τεράστια σκιά παντού. Όμως το φως του Χριστού είχα μάθει εγώ εξουδετερώνει το σκοτάδι.

Μόλις έμαθα τα νέα, με γκρεμισμένο τον κόσμο γύρω μου, έψαχνα το φως Του.

Οδηγούσα σαν τρελή να βρω ανοιχτή εκκλησία να προσευχηθώ. Σταμάτησα την δουλειά μου. Έβαλα σκοπό μου μόνο αυτό. Προσκύνησα την εικόνα και τα λείψανα του Αγίου Παρθενίου, προστάτη των καρκινοπαθών.

Έτρεξα στο κελάκι του Αγίου Πορφυρίου να τον παρακαλέσω με δάκρυα!

Πήγα με την μαμά του στην γιορτή των Αγίων Ισιδώρων να σταυρώσω με τον Τίμιο Σταυρό ένα μπλουζάκι να το φοράει στο νοσοκομείο. Το μυαλό μας ήταν στραμμένο μόνο στον Θεό.

Οι γιατροί εξάλλου είχαν σηκώσει τα χέρια. Και μέσα σε όλα αυτά εκείνος δεν είχε ιδέα τι συνέβαινε και έπρεπε κάθε μέρα μπροστά του να δείχνουμε χαρούμενοι, σίγουροι ότι όλα θα πάνε καλά και να του δίνουμε κουράγιο.

Ο ίδιος έκανε τον δικό του αγώνα. Έπινε λαδάκι του Αγίου Ραφαήλ από την Μυτιλήνη και αγιασμό κάθε πρωί, διάβαζε τις προσευχές του, κοινωνούσε και ήλπιζε στον Κύριο.

Αυτή την φορά ο Θεός ανακάτευε τα χαρτιά Του συνεχώς και οι γιατροί είχαν τρελαθεί. Άρχισε να δέχεται τις επόμενες θεραπείες χωρίς καμία επίπτωση. Όμως η νόσος δεν έπεφτε και οι γιατροί δεν είχαν ελπίδα.

Ξαφνικά κολλάει Η3Ν2 όντας πενικός (600 λευκά). Μηδέν ανοσοποιητικό. Οι γιατροί τα έχασαν. Δεν υπήρχε κανένα άλλο κρούσμα με αυτόν τον τύπο.

Ούτε στο προσωπικό ούτε σε εξωτερικές επισκέψεις ούτε σε ασθενείς. Τα έχασαν. Κυκλοφορούσε Η1Ν1 αλλά Η3Ν2 κανένα.

Όπως είναι λογικό δεν πίστευαν ότι θα τα καταφέρει. Εμείς δεν χάναμε τις ελπίδες μας στον Θεό. Το θαύμα είναι ότι η γρίπη δεν τον άγγιξε καν! 3 μέρες πυρετός και αυτό ήταν.
Εδώ έζησα και εγώ ένα προσωπικό θαύμα στο δωμάτιο του νοσοκομείου.

Έμενα εκεί τα βράδια που ο πυρετός βαρούσε ταβάνι. Ένα βράδυ που ο πυρετός δεν έπεφτε με τίποτα απελπίστηκα. Βγήκα στις σκάλες και με παράπονο και κλάματα μιλούσα στους Αγίους.

«Δεν με ακούτε» τους φώναζα! «Δεν με ακούτε!».

Το βράδυ κάθε 20 λεπτά του έβαζα θερμόμετρο. Από μέσα μου απελπισμένη έλεγα προσευχές. Είχε πάει 2 το πρωί και μιλούσα με την κα. από το τρακάρισμα. Εκείνη μου είπε να παρακαλέσω τον Άγιο Βλάσιο τον Ιατρό που γιόρταζε. Αμέσως το έκανα.

Ύστερα αποκοιμήθηκα με 20λεπτα ξυπνητήρια για θερμομέτρηση. Κάποια στιγμή ενώ κοιμόμουν άκουσα νερά να τρέχουν στο πάτωμα από τους ορούς. Έντονα νερά σαν να τρύπησαν τα μπουκάλια.

Σηκώνομαι, ανοίγω το φακό του κινητού μου και ελέγχω τους 2 ορούς. Τίποτα δε συνέβαινε. Έτρεχαν και οι 2 με σωστή ροή, τα ρολάκια που κλείνουν και ανοίγουν και αυτά σωστά, απόρησα.

Πίστευα ότι με είχαν σηκώσει οι Άγιοι να τον ελέγξω, όμως όλα πήγαιναν ρολόι. Ξανακοιμάμαι και γύρω τις 4 το πρωί τον ξυπνάω για θερμόμετρο και εκείνος θέλησε να πάει στην τουαλέτα. Ανοίγει το φωτάκι από πάνω του και παρατηρεί ότι ο ένας ορός έχει τελειώσει και είναι κλειστός.

Με ρωτάει αν τον έκλεισα εγώ του λέω όχι και το στομάχι μου πάει να σπάσει από χαρά. «Θα σου εξηγήσω το πρωί του λέω». Η πόρτα του δωματίου για τους δύσπιστους είναι κλειστή. Για να μπει νοσηλευτής μέσα κάνει απίστευτο θόρυβο και ανοίγει τα φώτα. Ξυπνάνε μέχρι και οι ασθενείς από άλλα δωμάτια.

Λοιπόν, ο Άγιος Βλάσιος ο Ιατρός ήρθε να μου δείξει ότι είναι εδώ και ότι οι Άγιοι με ακούνε πάντα και τον προσέχουν. Για όποιον δεν ξέρει, όταν τελειώνει ένας ορός και δεν τον κλείσεις, κάνει επιστροφή το αίμα. Επίσης για να τον κλείσεις από το ρολάκι του ασκείς πίεση. Δεν κλείνει μόνος του.
Παράλληλα με αυτά, τα κακά νέα συνεχίζονταν. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι το παλαιό μόσχευμα έχει σχεδόν απορριφθεί από μέσα του και η νόσος πια είναι ανεξέλεγκτη.

Αυτό σημαίνει ότι οι χημειοθεραπείες δεν είχαν αποτέλεσμα και απλά του ρήμαζαν τα όργανα. Έτσι οι γιατροί είπαν στους γονείς ότι έχει πια δικαίωμα να το μάθει και ο ίδιος και να αποφασίσει αν θα συνεχίσει στο νοσοκομείο ή στο σπίτι!

Τι είναι η δύναμη του Θεού ε; Πώς μας βοηθούσε να αντέχουμε; Κι όμως ακούστε!

Μέσα σε 2 ώρες από αυτήν την ανακοίνωση τους ήρθαν τα πάνω κάτω. Κάποια ένδειξη στον μυελό που είχαν πάρει, δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε… τους μπέρδευε…

Γίνονταν πράγματα ανεξήγητα. «Θα ξαναπάρουμε μυελό» λένε και χειμερισμό. Μέσα σε 2 μέρες δηλαδή ξανά μυελός. Εμείς απορούσαμε αλλά το ίδιο και αυτοί.
Παρακαλούσα τον Αρχάγγελο Γαβριήλ να μας φέρει καλά νέα.

Την επόμενη είχαν τα αποτελέσματα και μας καλεί πάλι η διευθύντρια. «Ξέρω» λέει «ότι εγώ η ίδια σας είπα ότι δεν θα ζήσει.

Όμως εδώ ζούμε ένα θαύμα! Το μόσχευμα ανέβηκε πάλι στο 95%!! Αυτά ΔΕΝ γίνονται. Προχωράμε σε χορήγηση λεμφοκυττάρων».

Από τον 10/19 φτάσαμε 12-5-20. Τάματα στους Αρχαγγέλους να έχουμε καλά αποτελέσματα από τον μυελό, ο οποίος βγήκε καθαρός αυτή τη φορά! Φεύγουμε από το νοσοκομείο!
Τον αποχαιρετούν οι γιατροί τονίζοντας ότι έζησαν θαύμα με την περίπτωσή του!

Ωστόσο έχει ξεσπάσει ο covid κάτι που καθιστά την εύρεση δότη δύσκολη όλους τους προηγούμενους μήνες. Η μεταμόσχευση αυτή την φορά θα γινόταν στο Αττικό. Μας καλούν για το 1ο ραντεβού την επόμενη στο Αττικό για τα καλά νέα. Βρέθηκε δότης. Οι επισκέψεις μας στον Άγιο Πορφύριο τακτικές.

Μας ενημερώνουν για εισαγωγή 5/06/20 με υποχρεωτική έναρξη των ακτινοβολιών ημέρα Τρίτη στις 9/6/20.

Ξαφνικά για άγνωστο λόγο χτυπάει το τηλ. για εισαγωγή 8/6 του Αγίου Πνεύματος επειδή μεταφέρθηκαν οι ακτινοβολίες την Τετάρτη. (3 μέρες έπρεπε να μείνει σε αποστείρωση πριν την ακτινοβολία).

Δεν είναι ευλογία αυτό; Θαυμαστά τα έργα του Κυρίου! Οι ακτινοβολίες πήγαν καλά. Στεκόταν στα πόδια του παραδόξως. Η κατάσταση του δεν ήταν καλή. Είχε σχεδόν παραιτηθεί. Αρνιόταν τα πάντα. Η σωματική κούραση και η ψυχολογική ήταν τρομερή.
Από τις προσευχές μας πήρε μια απίστευτη δύναμη ξαφνικά!

Ο διευθυντής του μεταμοσχευτικού εκεί μας έδωσε λιγότερο από 20% πιθανότητες να πάμε καλά.
18/6 προγραμματίστηκε η μεταμόσχευση. Γιορτή Αγίων Λεοντίου, Υπατίου, Θεοδούλου και την επόμενη 19/6 Αγίου Ιούδα Θαδδαίου και Παϊσίου.

Μια μέρα πριν 17/6 πήγα να πάρω τις ευλογίες του Αγίου Πορφυρίου και της γερόντισσας. Ο Θεός μας έδειχνε με κάθε τρόπο την ευλογία Του!

Ο ίδιος ήταν ήρεμος, αισιόδοξος και χαρούμενος! Ένιωθε όπως έλεγε την ευλογία! Ταυτόχρονα εγώ διάβαζα την παράκληση του Αγίου Ιούδα του Θαδδαίου και οι μέρες μετά την μεταμόσχευση για εκείνον περνούσαν ανέλπιστα καλά σε σχέση με αυτά που περίμεναν οι γιατροί δεδομένης της ταλαιπωρίας του και μιας 2ης μεταμόσχευσης.

Ήδη 30/6, 12 μέρες μετά την μεταμόσχευση τα αιματολογικά έδειχναν ότι το μόσχευμα άρχισε να δουλεύει. 7/6 βγήκε!
Οι γιατροί του μας είπαν εξαρχής πως αν τα καταφέρει και γίνει καλά θα μιλάμε για θαύμα!

Σήμερα που σας γράφω είμαστε 18 μήνες μετά! Έχουμε δρόμο ακόμα όμως όλα χάρη στο μεγαλείο του Κυρίου ημών Ιησού Χριστού, της Παναγίας και των Αγίων μας προχωρούν καλά και εμείς έχουμε ακουμπήσει πάνω Του!

Δεν σταματάμε να δοξολογούμε τον Κύριο για το δώρο Του! Την ουσία που έδωσε στις πρώην κενές ζωές μας και την αγάπη που μας έδειξε!
Ουδέποτε μην χάνετε την πίστη σας!

Η αγάπη του Θεού δεν έχει όρια. Ο Θεός μας αποκαλύπτεται συνέχεια με διάφορους τρόπους, αρκεί να θέλουμε να πιστέψουμε, να δούμε. Εμπιστοσύνη σε Εκείνον είναι το κλειδί ακόμα και όταν χάνεστε! Θα σας τραβήξει προς τα πάνω.

Εύχομαι η δική μας ιστορία να δώσει κουράγιο και ελπίδα στους πονεμένους. Μην προσπαθήσετε να εξηγήσετε όλα όσα συμβαίνουν. Απλώς δεχτείτε τα γιατί είναι ο καλά μελετημένος και ζυγισμένος Σταυρός που μας δίνει ο Κύριος για την σωτηρία μας!

*όλα όσα γράφτηκαν είναι πέρα για πέρα αληθινά και μπορούν να αποδειχτούν! Τα θαύματα που ζήσαμε εμείς οι ανάξιοι είναι περισσότερα απλώς είναι αδύνατον να τα αναφέρω αλλά ίσως και να μην πρέπει.

Θεοδώρα Δ